Niet-reanimatieverklaring

Wat is een niet-reanimatieverklaring?

Een niet-reanimatieverklaring is een juridisch document dat iemands wens kenbaar maakt om in bepaalde situaties geen reanimatiebehandeling te ondergaan. Door het opstellen van een niet-reanimatieverklaring kan een persoon zijn of haar wensen duidelijk maken en ervoor zorgen dat deze worden nageleefd. Zelfs als hij of zij wilsonbekwaam wordt. Het is belangrijk om te begrijpen wat een niet-reanimatieverklaring inhoudt, waarom mensen ervoor kiezen en hoe ze kunnen worden opgesteld.

Wat is het doel van een niet-reanimatie verklaring?

De functie van een niet-reanimatieverklaring is om duidelijkheid te verschaffen aan medische professionals en hulpverleners in noodsituaties. Het helpt voorkomen dat ongewenste reanimatiepogingen worden uitgevoerd wanneer een persoon expliciet heeft aangegeven dat hij of zij dit niet wenst.

Een niet-reanimatieverklaring wordt vaak opgenomen in een breder juridisch document dat bekend staat als een levenstestament. Een levenstestament is een document waarin iemands wensen en instructies met betrekking tot medische, financiële en persoonlijke aangelegenheden worden vastgelegd voor het geval dat hij of zij wilsonbekwaam wordt.

Naast de niet-reanimatieverklaring kan een levenstestament ook andere zaken omvatten, zoals wensen met betrekking tot medische behandelingen of het benoemen van een vertegenwoordiger of gemachtigde.

Waarom kiezen mensen voor een niet-reanimatieverklaring?

Mensen kiezen ervoor om een niet-reanimatieverklaring op te stellen om verschillende redenen, bijvoorbeeld:

• Persoonlijke overtuigingen: Sommige mensen kunnen vanuit hun persoonlijke overtuigingen of religieus standpunt de voorkeur geven aan een natuurlijke dood en willen geen reanimatie ondergaan.
• Kwaliteit van leven: Voor anderen kan het behoud van een bepaalde kwaliteit van leven belangrijk zijn. Ze kunnen ervoor kiezen om geen reanimatie te ontvangen als ze geloven dat de mogelijke resultaten van de reanimatie behandeling hun kwaliteit van leven aanzienlijk kunnen aantasten.
• Onderliggende gezondheidsproblemen: Personen met ernstige, ongeneeslijke medische aandoeningen kunnen ervoor kiezen om geen reanimatie te ontvangen, aangezien dit mogelijk slechts tijdelijk of niet effectief zou zijn bij het behandelen van hun specifieke aandoening.

Een niet-reanimatieverklaring is van toepassing in situaties waarin een persoon een hartstilstand of ademstilstand heeft en reanimatie nodig zou hebben. Als een persoon een niet-reanimatieverklaring heeft opgesteld moet deze worden gerespecteerd. Tenzij er omstandigheden zijn waarin de verklaring niet van toepassing is, zoals bijvoorbeeld bij een verwacht herstel van een tijdelijke aandoening.

Hoe kun je een niet-reanimatieverklaring regelen?

Optie 1: Levenstestament

Een levenstestament is een juridisch document waarin je jouw wensen en instructies met betrekking tot medische en persoonlijke zaken kunt vastleggen voor het geval je wilsonbekwaam wordt. Hier volgen de stappen om een niet-reanimatieverklaring op te nemen in een levenstestament:

• Raadpleeg een notaris. Zoek een notaris die gespecialiseerd is in het opstellen van levenstestamenten. Zij kunnen je begeleiden bij het opstellen van een juridisch geldig document. Thuisnotaris kan je hier goed bij helpen. Zij hebben de meest uitgebreide testamenten tegen de laagste prijs
• Overweeg je wensen. Denk goed na over je standpunt met betrekking tot reanimatie. Bespreek eventueel met een arts om een goed geïnformeerde beslissing te nemen.
• Formuleer de verklaring. Schrijf de niet-reanimatieverklaring in duidelijke en ondubbelzinnige bewoordingen. Vermeld je wens om geen reanimatie te ontvangen in levensbedreigende situaties.
• Onderteken. Onderteken de niet-reanimatieverklaring in aanwezigheid van een notaris.

Optie 2: Gesprek met een arts

Het voeren van een open en eerlijk gesprek met een arts is een belangrijke stap om je reanimatiewensen kenbaar te maken. Hier zijn enkele tips voor het aangaan van een gesprek met een arts:

• Maak een afspraak. Plan een afspraak met je behandelend arts om je wensen te bespreken. Dit kan bijvoorbeeld tijdens een reguliere controleafspraak.
• Bereid je voor. Denk van tevoren na over je reanimatiewensen en eventuele vragen die je hebt. Zo ben je goed voorbereid tijdens het gesprek.
• Bespreek je wensen:.Leg je wensen met betrekking tot reanimatie uit aan je arts. Vraag naar mogelijke gevolgen, risico’s en alternatieve behandelopties.
• Documenteer het gesprek. Zorg ervoor dat het gesprek en jouw reanimatiewensen worden gedocumenteerd in je medisch dossier. Dit helpt ervoor te zorgen dat je wensen bekend zijn bij andere zorgverleners.

Optie 3: Niet-reanimatiepenning

Een niet-reanimatiepenning is een herkenbaar identificatiemiddel dat aangeeft dat je geen reanimatie wenst. Hier is wat je moet weten over niet-reanimatiepenningen:

• Begrijp de penning. Leer meer over niet-reanimatiepenningen en hoe ze werken. Ze kunnen variëren afhankelijk van het land en de organisatie die ze uitgeeft.
• Verkrijg een niet-reanimatiepenning. Neem contact op met relevante organisaties of instanties die niet-reanimatiepenningen verstrekken. Zij kunnen je voorzien van meer informatie over het verkrijgen van een penning.
• Draag de penning. Zorg ervoor dat je de niet-reanimatiepenning altijd bij je draagt, bijvoorbeeld als een ketting of armband. Dit zorgt ervoor dat hulpverleners op de hoogte zijn van je wensen in noodsituaties.

Optie 4: Bespreken met naasten

Het is belangrijk om je reanimatiewensen te delen en te bespreken met je naasten, zoals familieleden en vertrouwenspersonen. Hier zijn enkele tips voor het voeren van open gesprekken:

• Kies het juiste moment. Kies een geschikt moment en een rustige omgeving om je reanimatiewensen te bespreken. Zorg ervoor dat alle betrokkenen voldoende tijd hebben en openstaan voor de conversatie.
• Leg je redenering uit. Leg uit waarom je ervoor kiest om geen reanimatie te ontvangen. Verduidelijk je wensen en motiveer ze door je persoonlijke overtuigingen en waarden te delen.
• Bied ondersteuning en begrip. Moedig je naasten aan om vragen te stellen en hun zorgen te uiten. Bied ondersteuning en begrip voor hun gevoelens en zorgen, en probeer samen tot een gedeeld begrip te komen.
• Documenteer je wensen. Hoewel een mondeling gesprek belangrijk is, is het ook nuttig om je reanimatiewensen schriftelijk vast te leggen. Dit kan helpen om misverstanden te voorkomen en ervoor te zorgen dat je wensen worden gerespecteerd.

Conclusie

Door het opstellen van een niet-reanimatieverklaring geef je duidelijk aan dat je geen reanimatie wenst in levensbedreigende situaties, waarbij je persoonlijke overtuigingen, kwaliteit van leven en onderliggende gezondheidsproblemen een rol kunnen spelen.

We willen benadrukken hoe belangrijk het is om actie te ondernemen en je wensen met betrekking tot reanimatie kenbaar te maken. Of je nu kiest voor een levenstestament via Thuisnotaris, een gesprek met een arts, het dragen van een niet-reanimatiepenning of het bespreken van je wensen met naasten, het belangrijkste is om je keuze te documenteren en te delen met de relevante personen in je leven.

Bij Thuisnotaris helpen we je graag aan een passend levenstestament waarin jouw wensen met betrekking tot medische beslissingen en zorg worden vastgelegd.